به گزارش خبرگزاري فارس، سايت كلمه در يادداشتي با تاكيد بر عزم مير حسين موسوي براي شركت در انتخابات رياست جمهوري آمده است: ميرحسين در انتخابات سال 84 شرط هايي كه براي حضور خود گذاشت، در لفافه، پيامي براي مخاطبين خود فرستاده بود، اما در روزهاي گذشته او در قالب پيامي كه از مسلك حزبي شهيد بهشتي ارائه داد، در واقع قاعده مندي‌ها و روش حاكم بر رفتار خود را براي حضور در انتخابات مطرح كرد.
نويسنده در ادامه مي افزايد: اگر شرط هاي سال 84 با حاكميت بود، اما شرط سال 87 وي گويا با خود او و دوستان او است لذا پيش از اين شنيده بوديم كه مير حسين با راهبري و هدايت ستاد انتخاباتي خويش در قالب مناسبات ستادهاي انتخاباتي كلاسيك و معمول مخالف است و احتمالا تنها ستادي را مي پذيرد كه نه تنها انگيزه هاي مردمي، بلكه سازوكارهايي مردمي نيز برآن حاكم باشد.
اين ياداشت ادامه مي‌دهد: او از همتايي شأن يك كارگر و شأن يك شخصيت سياسي به عنوان فرهنگ حزبي شهيد بهشتي سخن مي گويد و بر تقدم حاكميت يافتن اين گفتمان بر كسب قدرت تأكيد مي كند و از منظر او دستيابي به قدرت به تنهايي سودي ندارد، وي از يك دست يابي مشروط به قدرت سخن مي گويد و شرط مورد نظرش بازگشت به فرهنگي است كه در آن شخصيت كم نظير و چند بعدي شهيد بهشتي به عنوان دبيركل حزب جمهوري اسلامي با شخصيت يك كارگر در ساختار تشكيلاتي حزب از شأن مشابهي برخوردار است و انگيزه خدمت، تنها انگيزه حضور سياسي تلقي مي شود.
اين مقاله تصريح مي‌كند: اگر او معتقد است هر حزبي بايد وامدار تمامي ملت و نه گروه و باند و طبقه اي خاص باشد، طبيعي است كه در قامت يك كانديداي رياست جمهوري نيز خود را وامدار تمامي ملت و نه احزاب دولت ساخته خواهد ديد.
اين يادداشت مي‌افزايد: ويژگي منحصر به فرد ميرحسين موسوي در اين زمينه درست همان استدلال بزرگي است كه بسياري از دوستان وي درباره ضرورت حضورش در انتخابات از آن سخن مي گويند و اگر او از تقدم احياي گفتمان سخن مي گويد، دوستان او نيز ورود او را به انتخابات، بزرگترين نيروي محرك براي احياي اين گفتمان مي دانند.
در پايان اين يادداشت خاطرنشان شده است: ميرحسين موسوي از قاعده مندي هايي در انتخابات سخن مي گويد كه از منظر نخبگان سياسي ريسك بالايي در آن ها نهفته است، اما از منظر مردم قاعده متعارف و فرهنگ حاكم بر روزهاي انقلاب بوده و بي ترديد در اين قاعده پتانسيل هاي كشف نشده اي وجود دارد كه مي تواند تحولات گسترده اي را به دنبال داشته باشد؛ لذا ايجاد يك خيزش و شور مردمي و شوري كه قطعاً بسياري از نخبگان سياسي توانايي تصور آن را نخواهند داشت تنها يكي از پيامد گفتمان مير حسين و رفتار او خواهد بود اما نتايجي بزرگ براي ايران دربردارد و اين دستاورد حضور كانديدايي است كه مقيد به رئيس جمهوري براي تمامي ملت باشد.
نويسنده در ادامه مي افزايد: اگر شرط هاي سال 84 با حاكميت بود، اما شرط سال 87 وي گويا با خود او و دوستان او است لذا پيش از اين شنيده بوديم كه مير حسين با راهبري و هدايت ستاد انتخاباتي خويش در قالب مناسبات ستادهاي انتخاباتي كلاسيك و معمول مخالف است و احتمالا تنها ستادي را مي پذيرد كه نه تنها انگيزه هاي مردمي، بلكه سازوكارهايي مردمي نيز برآن حاكم باشد.
اين ياداشت ادامه مي‌دهد: او از همتايي شأن يك كارگر و شأن يك شخصيت سياسي به عنوان فرهنگ حزبي شهيد بهشتي سخن مي گويد و بر تقدم حاكميت يافتن اين گفتمان بر كسب قدرت تأكيد مي كند و از منظر او دستيابي به قدرت به تنهايي سودي ندارد، وي از يك دست يابي مشروط به قدرت سخن مي گويد و شرط مورد نظرش بازگشت به فرهنگي است كه در آن شخصيت كم نظير و چند بعدي شهيد بهشتي به عنوان دبيركل حزب جمهوري اسلامي با شخصيت يك كارگر در ساختار تشكيلاتي حزب از شأن مشابهي برخوردار است و انگيزه خدمت، تنها انگيزه حضور سياسي تلقي مي شود.
اين مقاله تصريح مي‌كند: اگر او معتقد است هر حزبي بايد وامدار تمامي ملت و نه گروه و باند و طبقه اي خاص باشد، طبيعي است كه در قامت يك كانديداي رياست جمهوري نيز خود را وامدار تمامي ملت و نه احزاب دولت ساخته خواهد ديد.
اين يادداشت مي‌افزايد: ويژگي منحصر به فرد ميرحسين موسوي در اين زمينه درست همان استدلال بزرگي است كه بسياري از دوستان وي درباره ضرورت حضورش در انتخابات از آن سخن مي گويند و اگر او از تقدم احياي گفتمان سخن مي گويد، دوستان او نيز ورود او را به انتخابات، بزرگترين نيروي محرك براي احياي اين گفتمان مي دانند.
در پايان اين يادداشت خاطرنشان شده است: ميرحسين موسوي از قاعده مندي هايي در انتخابات سخن مي گويد كه از منظر نخبگان سياسي ريسك بالايي در آن ها نهفته است، اما از منظر مردم قاعده متعارف و فرهنگ حاكم بر روزهاي انقلاب بوده و بي ترديد در اين قاعده پتانسيل هاي كشف نشده اي وجود دارد كه مي تواند تحولات گسترده اي را به دنبال داشته باشد؛ لذا ايجاد يك خيزش و شور مردمي و شوري كه قطعاً بسياري از نخبگان سياسي توانايي تصور آن را نخواهند داشت تنها يكي از پيامد گفتمان مير حسين و رفتار او خواهد بود اما نتايجي بزرگ براي ايران دربردارد و اين دستاورد حضور كانديدايي است كه مقيد به رئيس جمهوري براي تمامي ملت باشد.
