به همت بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی امیرکبیر برنامه «سیاست خارجی و افق های پیش رو» با حضور دکتر سعید زیباکلام، عضو هیئت علمی گروه فلسفه علم دانشگاه صنعتی امیرکبیر، رئیس سابق اداره سازمان‌های بین المللی وزارت خارجه، مسئول و ریاست سابق سفارت خانه ایران در فیلیپین در تاریخ یکشنبه 9 آذرماه 93، ساعت 15 در آمفی تئاتر مرکزی دانشگاه، برگزار می گردد. دانشجویان دانشگاه های دیگر با ارائه کارت دانشجوئی می توانند به دانشگاه امیرکبیر آمده و در جلسه شرکت کنند.

این برنامه با محوریت پاسخ به پرسش‌های زیر خواهد بود:

• آیا مردم خواهان عقب‌نشینی از آرمان‌های انقلاب هستند؟
• آیا با سازش با آمریکا وضع اقتصاد کشور بهتر خواهد شد و درآمد مردم بالاتر خواهد رفت؟
• چرا دولت ایران امروز بر توافق اصرار دارد؟
• چرا دولت آمریکا عدم توافق را بهتر از یک توافق بد می‌داند؟
• علت همراهی طیفی از جریان موسوم اصولگرا با توافق ژنو و روند مذاکرات چیست؟

سایت شخصی استاد:

http://saeidzibakalam.ir/

دکتر سعید زیباکلام بعد از اخذ مهندسی برق و الکترونیک در انگلستان، در مقطع کارشناسی ارشد وارد رشته صلح شناسی (گرایش جامعه‌شناسی انقلاب) وارد دانشگاه برادفورد شد و همزمان از فعالان انجمن اسلامی دانشجویان بود. سال ۱۳۵۷ به مبارزات انقلابی تهران پیوست و بعدها در وزرات امور خارجه، سفیر ایران در فیلیپین، رئیس اداره سازمانهای بین المللی وزارت خارجه و عضو هیئت اعزامی ایران به آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEI) شد. سال 1365 عطای سیاست را به لقایش بخشید و برای تحصیل در مقطع دکتری به دانشگاه لیدز انگلستان رفت. 4 سال بعد به عنوان استاد حوزه های فلسفه سیاست، فلسفه علم و فلسفه پست مدرن، عضو هیات علمی و استادیار فلسفه پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و دانشگاه امام صادق (ع) شد.

از اسفند ۱۳۸۱ وی دانشیار فلسفه در گروه فلسفه دانشگاه تهران و سپس مدیر گروه فلسفه علم دانشگاه صنعتی امیرکبیر شد. کتاب «چیستی علم» او منبع درسی دانشجویان و کتاب «معرفت‌شناسی اجتماعی» او کتاب سال شد. همچنین از او کتابهای «طرح و نقد نظریه لیبرال دموکراسی»، «خلاف جریان» و «ساختار انقلاب‌های علمی» ترجمه و تالیف شده و کتابهای «افسانه‌های آرام‌بخش»، «کتاب سرخ»، «عقل و استدلال و عقلانیت» و «روش شناسی نیوتن» در دست تالیف است. هر چند او بیشتر چهره ای دانشگاهی است، اما در جائی که ارزش‌های انقلاب و منافع ملی کشور را در خطر دیده ورود کرده، و از جمله در مسئله پرونده هسته ای ایران در دو مقطع حساس یعنی ۱۳۸۲ و ۱۳۹۲ که منافع ملی ایران دچار آسیب شد، صراحتاً به انتقاد از مذاکرات پرداخته است.