انتخابات زودهنگام پارلماني در اسراييل در حالي از ساعت 7 صبح تا 10 شب سه شنبه با مشارکت 33 حزب در حدود 1300 حوزه انتخابي و 10 هزار صندوق اخذ رأي تحت تدابير شديد امنيتي برگزار شد که اين رژيم از روز 27 دسامبر (هفتم دي ماه) تهاجم گسترده اي را به نوار غزه آغاز کرده بود و طي 22 روز نبرد ؛ 5450 فلسطيني را زخمي و 1330 نفر از جمله 437 کودک و 110 زن را شهيد نمود.
نتيجه انتخابات با پيروزي شکننده حزب کاديما به رهبري “زيپي ليوني” با کسب 28 کرسي همراه بود. ساير احزاب ليکود ، ييزراييل بيت نو و کار نيز با احتساب 27 ، 15 و 13 کرسي به ترتيب مقام هاي دوم تا چهارم را به دست آوردند. همچنين احزاب شاس به رهبري “ايلي يشاي” 11 کرسي ، فهرست متحد عربي 4 کرسي ، حزب مراش 4 کرسي ، حزب بلد 3 کرسي ، حزب چپگراي ميرتس 3 کرسي ، حزب يهودت متوراه 5 کرسي ، حزب وحدت ملي 4 کرسي ، حزب دموکرات 4 کرسي ، حزب تجمع ملي 4 کرسي و حزب خانه يهودي 3 کرسي به دست آورده اند. به اين ترتيب احزاب راستگراي اسراييل مجموعاً 64 کرسي از 120 کرسي کنيست را از آن خود کرده اند.
پارلمان اسراييل براي يک دوره هفت ساله انتخاب مي شود. رييس رژيم صهيونيستي پس از خاتمه انتخابات ، يک هفته فرصت دارد تا رهبر حزب پيروز پارلمان را مأمور تشکيل کابينه کند. به طور سنتي در سرزمين‌هاي اشغالي روال بر اين است که حزبي که بيشترين کرسي‌ها را در پارلمان به دست‌آورده باشد، پست نخست‌وزيري را در اختيار خواهد گرفت. بعد از اين مرحله رييس رژيم صهيونيستي 28 روز به رهبر حزب پيروز در کنيست مهلت مي‌دهد تا ائتلاف تشکيل دهد و در صورت ضرورت، رييس رژيم صهيونيستي مي‌تواند 14 روز ديگر نيز اين مهلت را تمديد کند. در صورتي که اين شخص موفق به تشکيل ائتلاف نشود، رييس رژيم شخص ديگري را براي اين موضوع انتخاب مي‌کند و در صورت شکست وي نفر سوم اين مأموريت را بر عهده خواهد گرفت، اگر وي نيز در مدت 14 روز موفق نشد ائتلاف تشکيل دهد رييس‌ رژيم صهيونيستي مي‌تواند دستور تجديد انتخابات را بدهد. تشکيل ائتلاف در پارلمان رژيم صهيونيستي به اين صورت است که فرد بتواند حداقل 61 کرسي از 120 کرسي پارلمان را با خود همراه کند . شايان ذکر است تاکنون هيچ حزبي در سرزمينهاي اشغالي موفق نشده تمام 61 کرسي را از آن خود کند .
به اين ترتيب ، با توجه به آراء نزديک دو حزب کاديما و ليکود و نيز اختلافات ميان آنها ، تعيين مأمور تشکيل کابينه و نخست وزير آينده رژيم صهيونيستي در هاله اي از ابهام قرار گرفته که اين مسئله ، تنش هاي سياسي در اسراييل را افزايش داده است به گونه اي که برخي صاحبنظران از احتمال تناوبي شدن پست نخست وزيري در اين رژيم خبر داده اند .
اما نکته در خور تأمل در اين ميان از يکسو توجه به رفتار سياسي شهروندان اسراييلي در اقبال به سمت حزب راستگراي ليکود و از سوي ديگر حزب ييزراييل بيت نو به رهبري” آويگدور ليبرمن ” در مقايسه با حزب کار به رهبري “ايهود باراک” وزير جنگ فعلي کابينه اسراييل است.
حزب ليکود در سال 1973 توسط “مناخيم بيگن” تأسيس شد و بنيامين نتانياهو رييس کنوني حزب توانست در فاصله سال هاي 1996 – 1999 نخست وزير اسراييل شود. مخالفت با تشکيل دولت مستقل فلسطيني ، اصرار بر تعيين قدس به عنوان پايتخت اسراييل ، مخالفت با پس دادن بلندي هاي جولان و صلح با سوريه از محورهاي عمده اهداف حزب ليکود محسوب مي شود.
نتانياهو که در سال 1949 در تل آويو به دنيا آمد ، پس از پايان تحصيلاتش در رشته معماري و مديريت از آمريکا به اسراييل بازگشت و به خدمت ارتش رژيم صهيونيستي درآمد. نتانياهو که در سال 1996 به نخست وزيري رسيد با همکاري شهردار قدس کار ساخت تونل در زير ديوارهاي غربي مسجدالاقصي را ادامه داد که اين مسئله ، به درگيري هاي خشونت باري ميان اشغالگران و فلسطيني ها منجر شد. اگرچه نتانياهو چندين بار با ياسر عرفات به مذاکره نشست اما رويکرد افراطي او نسبت به مذاکرات صلح و فلسطينيان ، مانع از حصول به نتيجه اي مشخص شد. نتانياهو با شکست در انتخابات سال 1999 موقتاً از فعاليت هاي سياسي کناره گرفت تا اينکه در سال 2005 وزير اقتصاد و دارايي شد و در اوت 2006 مجدداً به رياست حزب ليکود رسيد.
در حقيقت ، شکست رژيم صهيونيستي در تابستان 2006 از حزب الله لبنان و نيز شکست در جنگ 22 روزه غزه که اسراييل را با بحران “امنيت” مواجه ساخته ، زمينه را براي به صحنه آمدن مجدد احزاب جنگ طلب و افراطي فراهم آورده است. به تعبير دقيق تر ، مشارکت67 درصدي جمعيت واجدان شرايط يعني حدود چهار ميليون اسراييلي در يک روز سرد در اين انتخابات و آراي آنان به نامزد هاي راستگرا و افراطي حاکي از تمايلات و دغدغه هاي سياسي و امنيتي آنان است که خود را در گرايش به احزابي که وعده برقراري امنيت در اراضي اشغالي داده اند ، نشان داد.
اين شرايط بيانگر بحراني عميق در جامعه صهيونيستي و نااميدي و يأس شهروندان اسراييلي از آينده است . سران رژيم اشغالگر قدس که با وعده « زندگي آرام در سرزميني امن» اقدام به انتقال يهوديان از سراسر جهان به فلسطين نمودند ، اکنون با موج شديدي از بي اعتمادي يهوديان به رژيم صهيونيستي مواجه اند چنانکه در شرايط کنوني بيش از يک ميليون نفر که شناسنامه اسراييلي دارند و در خارج از مرزهاي اراضي اشغالي به سر مي برند ، حاضر به بازگشت به اين مناطق نيستند . همچنين بر اساس نظرسنجي هاي موجود ، نزديک به 90 درصد يهوديان خواستار خروج از سرزمين هاي اشغالي شده اند که اين ، به شدت ادامه حيات رژيم مجعول صهيونيستي را به خطر انداخته است.
با اين وصف، با عنايت به بحران بي ثباتي سياسي و انشقاق گسترده در ميان احزاب رژيم صهيونيستي و نيز چالش امنيت موجود ، بديهي بود به دليل بحران امنيت در رژيم صهيونيستي طي يک دهه گذشته و ناتواني تمام کابينه هاي اين رژيم براي پاسخ به نياز مهاجران مقيم سرزمين هاي اشغالي براي تأمين امنيت ، اولويت جامعه صهيونيستي به سمت احزابي باشد که مي کوشند مانع “فروپاشي” اسراييل شوند.