بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی امیرکبیر در نامه ای به رئیس سازمان صدا و سیما ضمن تقدیر از عملکرد رسانه ی ملی در این ایام، و گلایه از کوتاهی های گذشته، خواستار تشکیل هرچه سریع تر هیئت علمی دانشگاه ملّی از اساتید انقلابی شد. متن این نامه بدین شرح است:
باسمه تعالی
برادر گرامی، جناب آقای عزت‌الله ضرغامی
ریاست محترم سازمان صدا و سیما
با سلام
ضمن عرض تبریک حماسه‌ی 22 بهمن به جنابعالی و همکاران‌تان در سازمان صدا و سیما، بر خود لازم دانستیم از عملکرد مثبت رسانه‌ی ملی در عرصه‌ی گفتگوهای سیاسی در این روزها تقدیر نماییم. تقدیری که در دل خود حاکی از یک گلایه است نسبت به گذشته، و یک درخواست برای آینده؛ گلایه، تقدیر، و امید، برای دیروز، امروز و فردای رسانه‌ی ملی.
تقدیر بابت حضور امام روح‌الله و فرزندان انقلابی‌اش در صدا و سیما، و قرار گرفتن –هرچند محدود- تریبون دانشگاه ملی در اختیار اساتیدی چون پناهیان، قاسمی، زیباکلام، کچوئیان، طالب‌زاده، ده‌نمکی، رسایی، سراج، کوشکی، رجایی‌فر و… در این روزها. حضوری که با استقبال مردمی مواجه شده که از حرف‌های کلیشه‌ای، دوپهلو و کم‌خاصیت تحلیل‌گران دائمی و بی‌خطر صدا و سیما خسته شده و مشتاق شنیدن آرمان‌های جاودان انقلاب اسلامی از زبان بسیجیان بی‌ادعای امام خامنه‌ای هستند. سخنانی که دور شدن از آرمان‌ها را هزینه‌دار، و ادامه حیات سیاسی را برای اهالی جنگ زرگری چپ و راست، سخت و دشوار می‌کند.
البته ذکر نام این اساتید و نیز درخواست قرار گرفتن تریبون رسانه‌ی ملی در اختیار دیگر نخبگان انقلاب اسلامی -که جای‌شان در صدا و سیمای ما بسیار خالی است-، طبعاً به معنای تأیید تمام مواضع ایشان نیست؛ بلکه اختلاف نظر درون خانواده‌ی انقلاب، امری طبیعی بوده و اتفاقاً رسانه‌ی ملی باید محل بحث و گفتگوهای چالشی جدی پیرامون همین اختلاف نظرهای صادقانه باشد. مهم، نفس حضور پررنگ و جریان‌ساز فرزندان روح‌الله در این دانشگاه ملی است.
امروز مردمی که در این روزها شاهد باز شدن روزنه‌ای امیدبخش در این زمینه بودند سوال جدی دارند که روحانی دانشمند و محبوب نسل جوان انقلاب، چرا به جای داشتن برنامه‌ی روشنگر ثابت روزانه در سیمای جمهوری اسلامی تا کنون ممنوع‌التصویر بوده است؟! و سخنان ارزشمند چریک مبارز دیروز و فعال فرهنگی امروز چه ضرری -و برای چه کسانی؟!- داشته که بیش از یک دهه است که در سیمای جمهوری اسلامی جایی نیافته است؟! و از این دست سوال‌ها بسیار است. و البته پرسش مهم‌تر این‌که هزینه‌ی این محرومیت جامعه از منادیان بصیرت انقلابی را چه کسی پرداخت می‌کند؟! و بکر و عجیب بودن سخنان نورانی معمار انقلاب برای جامعه –بعد از 31 سال از پیروزی انقلاب- نشان از کدام کم‌کاری عظیم ما دارد؟! و آیا می توان به ادامه پخش برنامه هایی از این دست امیدوار بود یا همچون سنوات گذشته، پس از افتادن آب ها از آسیاب، دوباره شاهد همان برنامه های کم خاصیت خواهیم بود؟
جناب آقای ضرغامی! امیدواریم این رویکرد رسانه‌ی ملی، مقطعی و محدود نبوده و پس از این شاهد تداوم، گسترش و عمیق شدن استفاده‌ی صداوسیما از نخبگان انقلابی در حوزه‌های مختلف باشیم، و نیز این تحولات به حوزه‌های فرهنگی رسانه‌ی ملی نیز تسرّی یابد، که عمده‌ی انتقادات جدی و عمیق متوجه این حوزه است.
امید که هر چه سریع‌تر هیئت علمی دانشگاه ملی را از اساتید فاضل، دردمند و خوش‌فکر حزب‌اللهی شکل دهید، که تا محقق نشدن این مهم، نمی‌توان انتظار اصلاحات اساسی و رشد چشمگیر در رسانه‌ی ملی را داشت.
در پایان، ضمن تشکر مجدد از اقدام بصیرت بخش رسانه ی ملی در این ایام و آرزوی تداوم آن، توفیقات روزافزون شما و همکاران‌تان را از خدای متعال خواستاریم.
