بسم الله الرحمن الرحیم
ریاست محترم سازمان صدا و سیما
برادر ارجمند
جناب مهندس ضرغامی
با سلام
دیری نپایید و حکم جدید شما در تصدی امر خطیر ریاست بر رسانه ملی یک ساله شد. گویی حکم رهبر عزیز انقلاب هنوز تازه است که فرمودند: «سفارش اساسی اینجانب نزدیك كردن و رساندن این رسانه ‌ی فرهنگ ‌ساز، به تراز رسانه‌ ای است كه دین و اخلاق و امید و آگاهی، بارزترین نمود آن باشد… انتظار دارد نشانه‌ های این تحول در اولین سال مسئولیت جنابعالی مشاهده شود».
آری همان گونه که ایشان فرمودند باید پس از یک سال باری دیگر صدا و سیما را اولا از نظر دین، ثانیا اخلاق، ثالثا امید و رابعا آگاهی بخشی به مردم بسنجیم و ببینیم که آیا این رسانه به آن طراز آرمانی نزدیک شده است یا خیر. این یک سالگی فرصت محاسبه ای است که در آن باید پاسخگو باشیم که آیا توانسته ایم رسانه ای در شأن پیام جهانی انقلاب بی بدیل اسلامی درست کنیم یا در روز جزا پاسخ در خوری نداریم.
بسیج دانشجویی وظیفه خود می داند به عنوان دیده بان فرهنگی انقلاب اسلامی به یکی از مهم ترین ارگان های فرهنگی کشور یعنی صدا و سیما دردمندانه شکوائیه بنویسد و به مسئولین زحمتکش آن مجدانه مطالبات اسلام انقلابی را یادآوری کند.
فهرست شکوه ها و راهکارها آن چنان وسیع است که در یک بیانیه نمی گنجد ولی چاره ای نداریم جز این که لااقل در اهم مسائل فتح بابی در این نامه بکنیم.

یکم؛ دین.
مهم ترین مطالبه مردم مسلمان ایران از صدا و سیما ترویج عدالت اسلامی است. و اما صدا و سیما تا چه میزان این رکن اساسی و تعیین کننده را هدف قرار داده است؟
1.1. عدالت اجتماعی؛ فقرا و مسائلشان در فیلم نامه ها و سریال ها و خبرهای صدا و سیمای ما چه جایگاهی دارند؟ آیا اخباری در دست دارید که فیلم ها و سریال های تلویزیون تا چه میزان فاجعه باری در ترویج مدپرستی و اشرافی گری تاثیر داشته اند؟ آیا خبر دارید که بسیاری از مردم ما اساسا توانایی خریداری کردن بسیاری از چیزهایی را که شما در سریال هایتان نمایش می دهید تا آخر عمر ندارند و این باعث چه مفاسد خانوادگی و اجتماعی شده است؟ و آیا می دانید تبلیغ هایی که مدام از تلویزیون پخش می کنید به صورت غیر مستقیم و گاهی مستقیم احساس نیاز به رفاه و تجمل را بالا می برد و مصرفگرایی و دنیازدگی و زندگی عاری از معنویت را به عنوان تشخص و صلاحیت اجتماعی معرفی می کند؟ از دیدگاه ایجابی که فقط به درگاه احدیت التجاء می کنیم که فیلمی ساخته بشود که شرافتمندان آن از طبقه پائین رفاهی اجتماع باشند و فقرا در آن تحقیر نشده باشند! و بیچاره آن که از شدت فقر سرپناهی برای زندگی ندارد و در همین حال برنامه های رنگارنگ تلویزیون شما را می بیند …
1.2. عدالت حاکمیت؛ چهره های عدالتخواه و فعالیت های عدالتخواهانه در مقایسه با مقوله ای مثل قوتبال و سینما چه وقتی از برنامه ها را به خود اختصاص داده اند؟ اساسا مردم ما تا چه میزان نسبت به بی عدالتی های گسترده ای که گاهی در کشور اتفاق می افتد و مبارزات طاقت فرسای عدالت خواهان مطلع هستند؟ چرا هنوز باید وضع طوری باشد که فردی مثل طلبه سیرجانی که برای مبارزه با زمین خواری هزینه های فراوانی داده است و مقام معظم رهبری دوبار برای پیگیری کار ایشان پیام داده اند هنوز به عنوان چهره ای غریب و ناشناخته باقی مانده است؟ تا کی باید شاهد ارائه تفسیر غیر سیاسی و حجتیه ای از دین و دعوت از چهره های خنثی و غیر حزب اللهی و ضریب دادن فوق العاده به آن ها باشیم؟ و چرا هنوز باید جبهه عدالتخواهی پس از گذشت سی سال در یک امپراطوری رسانه ای مظلومانه و غریبانه فعالیت کند و صدایش به کسی نرسد؟ صدا و سیما در نظارت بر قوه قضائیه چگونه عمل کرده است؟ در مقایسه با مضحکه کردن مسئولین تا چه میزان مقوله فساد اقتصادی و مبارزه با آن دغدغه ی صدا و سیما بوده است؟ تا چه میزان اطلاع رسانی درباره مجازات های عوامل فساد و تحقق بخشیدن به بازدارندگی اجرای این مجازات ها که از اصول اسلامی است مورد توجه صدا و سیما بوده است؟ و اساسا آیا صدا و سیما احساس می کند در جامعه فساد اقتصادی هست؟! و ده ها و صدها مورد دیگر …

1.3. فعالان دینی داخل و خارج از کشور. متاسفانه مراکز اسلامی فعال در جهان و مسلمانان دنیای اسلام به طرز عجیبی در تلویزیون مغفول واقع شده اند. یقینا اگر بعضی از مردم ما آگاه شوند که چه جریان عظیم اسلام گرایی در جهان وجود دارد امیدوارانه تر به حکومت اسلامی و آرمان های آن می نگرند. از سوی دیگر حوزه های علمیه نیز دچار تغافل از سوی صدا و سیما شده اند. توجه به حوزه فقط این نیست که تریبونی در تلویزیون در اختیار علماء قرار بگیرد یا مشاور مذهبی برای سریال ها قرار داده شود. باید فعالان دینی را در فعالیت های جدی صدا و سیما دخالت داد تا با بوجود آمدن مساله ارتباط علمی با حوزه برقرار شده و حتی گاهی تولید فیلمنامه و سریال از هنرمندان حوزوی آغاز شود.
زیست طلاب حوزه های علمیه داخل و خارج از کشور به کلی مغفول از دید مردم ماست و این ناآگاهی است که خیلی اوقات باعث بوجود آمدن تصورات عجیب از دین و متدینین می شود. گویی اساسا این نهادهای بی نهایت مهم اجتماعی وجود ندارند! طوری که حتی یک بار پخش خبر بازگشایی حوزه های علمیه برای سال جدید درسی در تلویزیون با استقبال مراجع مواجه گردید!! همچنین است وضعیت بازتاب وقایع دیگر نهادهای ترویجی دین مثل مساجد. مسائل مهم تر که به جای خود …

دوم؛ اخلاق و فرهنگ.
«مسئله‌ى فرهنگ از مسائل اقتصادى مهمتر است، از مسائل سياسى مهمتر است… فرهنگ عبارت است از آن درك، برداشت، فهم، معتقَد و باور انسانها و روحيات و خلقيات آنها در زندگى؛ آنهائى است كه انسان را به كار وادار ميكند… ايثارگرى، وجدان كارى، انضباط، تعاون اجتماعى، سازگارى اجتماعى، پرهيز از اسراف، اصلاح الگوى مصرف، روحيه‌ى قناعت، استحكام در آنچه كه توليد ميكنيم؛ اينها فرهنگ است». (بیانات مقام معظم رهبری شهریور 89)
2.1. رکن مهم حیات طیبه و فرهنگ اخلاقی در اسلام بنیان خانواده است. راه حفظ این بنیان نیز در خود شریعت نبوی بیان شده است. یقینا از نتایج آرایش های غلیظ بازیگران زن در سریال ها و نشان دادن مثلث ها و مربع های عشقی که با فرهنگ و دین ما سازگاری ندارد و خانه ها و زندگی های رؤیایی که زیرکانه احساس نیاز به تجمل و مصرفگرایی را بالا می برد نتیجه ای جز تحریک هر چه بیشتر جوانان محروم از نعمت ازدواج در عین عقب انداختن زمان آن ندارد و شما خود حدس بزنید که این مساله باعث چه ضایعات اخلاقی و اجتماعی می شود. کار به جایی رسیده است که در سریال های تاریخی هم وضعیت زنان و مردان و تعاملشان با هم بیشتر شبیه وضعیت فعلی و حتی رمان های عشقی ماست تا جامعه نبوی و علوی! علی الخصوص در نشان دادن زنان بزرگ تاریخ این مساله زنج آورتر و نا متجانس تر است. ترویج تصورات غربی و فمینیستی مثل نشان دادن مردان بی اراده به عنوان مردان آرمانی و شخصیت های مثبت نیز از اشکالات عمده فیلم ها و سریال های تلویزیون است.
2.2. آرزوی دست نایافته جهادگران جبهه حق این است که فرهنگ شهادت و ایثار به روشی هنرمندانه در سیما ارائه شود. صرف ملاقات با یک خانواده شهید و پخش آن در ساعات کم بیننده تلویزیون باعث ترویج فرهنگ شهادت نیست. جوانان امروز نیازمند یک الگوی زندگی جهادگرانه و انقلابی هستند که جز با نشان دادن واقعیت زندگی شهدا امکان پذیر نیست. متاسفانه تا کنون فیلم یا سریال در خوری مشاهده نکرده ایم. در بسیاری از کشورها برای اتفاقات بسیار کوچک مثل اهداء یک عضو فیلم های سینمایی می سازند! ولی در این سی ساله پس از وقوع انقلاب شکوهمند اسلامی، ما تاریخی بسیار رمانتیک، قدسی و اصیل و پرحادثه داشته ایم که تا کنون یا فیلمی درباره وقایع اصلی آن ساخته نشده و اگر هم ساخته شده متاسفانه بیشتر دستمالی کردن و خراب کردن موضوع با مسائل کوچک کلیشه ای رمانتیک و مسائلی از این دست بوده است. چرا که معمولا این تولیدات توسط افراد واقعا دغدغه مند و درک کننده زیبایی های زیست اسلامی ساخته نشده است.

سوم؛ امید.
«يك كليد اصلى وجود دارد و آن اميد دادن و اطمينان دادن به مردم است. اين كارى است كه به عهده‌ى من و شماست… اگر مردم نااميد شدند، اعتماد خودشان را از دست دادند، متزلزل شدند، شكست قطعى است». – «ما در يك برهه‌اى هستيم كه آماده‌ى جهشيم؛ ما امروز آماده‌ى جهش در پيشرفتيم. مسئله‌ى ما امروز فقط مسئله‌ى حركت به جلو نيست. شرائط كشور به گونه‌اى شده كه اين ملت ميتواند يك حركت عظيم، يك جهش در پيشرفت براى خودش به وجود بياورد». (بیانات مقام معظم رهبری شهریور 89)
رفتار رسانه ملی در بزرگ کردن پیشرفت های شاخص علمی کشور قابل تقدیر است ولی متاسفانه دید کامل و واضحی از وضعیت کشور و امیدهای فراروی آن ارائه نشده است. ابعاد تلاش موفق و خستگی ناپذیر دولت خدمتگزار در راستای برآورده کردن اهداف انقلاب اسلامی هنوز روشن نشده است و تنها به اعلام های رسمی مقامات دولتی اکتفا می شود. این در حالی است که صدا و سیما خود باید احساس مسئولیت کند و این حجم وسیع فعالیت را به اطلاع مردم برساند و پیشرفت‌های کشورمان را از منظرهای مختلف نسبت به جهانیان روشن سازد تا خط اصلی تبلیغی دشمن که ناامیدی مردم از اسلام و نظام اسلامی است خنثی شده و افق های روشن پیش روی ملت ایران بیش از پیش واضح گردند. باید مشخص شود که حکومت اسلامی به واسطه پشتیبانی خداوند متعال سرعتی بی اندازه زیاد در رسیدن به اهداف بلند خود در خوشبخت کردن مردم دارد.
پررنگ کردن شاخص های اسلامی پیشرفت نیز از دیگر وظایف صدا و سیماست چرا که تنها در این صورت است که پیشرفت و آسایش واقعی قابل فهم و ادعاست. اما مثل زمینه های پیشین متاسفانه در این زمینه نیز ضعف فراوانی را در رسانه ملی شاهد هستیم.

چهارم؛ آگاهی.
«امروز ملت ايران به عنوان يك ملت مقتدر در دنيا شناخته شده است. مسئله، مسئله‌ى پول نيست، سلاح نيست، ابزارهاى تبليغات نيست كه دشمنان ما هزار برابر ما اين چيزها را دارند؛ مسئله، مسئله‌ى ايمان است، عزم راسخ است، بصيرت است، آگاهى يك ملت به شأن خود، به جايگاه خود و به حق خود است». (بیانات مقام معظم رهبری تیرماه 89)
اگرچه باید از صدا و سیما به دلیل نقش آفرینی نسبتا خوب در وقایع پس از انتخابات تشکر کرد ولی سؤال هایی همچنان ذهن ما را مشغول کرده است. آیا همواره باید یک فتنه دامان ممکلت را بگیرد تا قانع شویم که باید برای معرفی خط امام خمینی برنامه بسازیم؟ و آیا به محض برطرف شدن ظاهری خطر برنامه های آگاهی بخش تلویزیون که سعی در برطرف کردن منشا فتنه داشته اند باید از لیست برنامه ها حذف شوند؟ مسئولان صدا و سیما نباید هیچگاه از توطئه دشمن غافل باشند و باید بدانند که اگر ریشه فتنه خشکانده نشود دوباره خود را بازتولید خواهد کرد.
همچنین آگاهی بخشی نسبت به وضعیت سیاسی اسفبار غرب نیز از محورهای مهمی است که البته بحمدالله تا حدی انجام شده و می شود و جای تشکر و البته مطالبه برای ارتقاء دارد. آگاه کردن مردم نسبت به دشمن اصلی یعنی امریکا و اثبات بدخواهی او نسبت به اسلام و ایران مهم ترین خط آگاهی بخشی صدا و سیما باید باشد.

سخن آخر
ما می دانیم که مسئولیت تمامی نقصان ها به عهده شما نیست. بسیاری از اوقات عدم وجود افراد متعهد و متخصص کافی در سطح جامعه برای انجام کارهای انقلابی، عدم وجود زیرساخت فکری و علمی برای انجام کارهای خبری و هنری و یا عدم وجود بودجه کافی برای انجام برنامه ها باعث کاستی می شود. متاسفانه برای صدا و سیما سند یا اسناد راهبردی منتشر نشده و برای انقلابی و اسلامی شدن علوم تدریس شده در دانشکده خبر فکری صورت نگرفته است. شاید تا حدی همین موارد هم برعهده شما باشد.
به هر حال زحمات زیاد شما و مسئولان و کارمندان زحمتکش صدا و سیما و پیشرفت این ارگان غیرقابل انکار است ولی متاسفانه باید بگوئیم که این صدا و سیما تا رسیدن به تراز جمهوری اسلامی فاصله ای بس بزرگ و نگران کننده دارد. به همین دلیل از شما درخواست داریم در ملاقات مستقیم با جنابعالی مباحث مطروحه در این نامه را مفصلا با شما مطرح کنیم. ان شاء الله که تا این حد خود را پاسخگو به جامعه دانشگاهی می دانید.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

بسیج دانشجویی دانشگاه‌های امام صادق (ع)، خواجه نصیر، تهران، شهید بهشتی، صنعتی امیرکبیر، صنعتی شریف، علم و صنعت، علامه طباطبایی