بسم الله الرحمن الرحیم

بیانیۀ مشترک تشکل‌های دانشجوئی پیرامون حادثۀ تاسف برانگیز دانشکدۀ نساجی

وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَأُوْلَـئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

بايد که از ميان شما گروهی باشند که به خير دعوت کنند و امر به معروف و نهی از منکر کنند اينان رستگارانند.

داستانی است دلخراش شنیدن وقایع این روزهای جامعۀ ما. این که در کشوری که بر خون‌فرش کسانی که برای اسلام جنگیدند گسترده شده، اتفاقاتی بیفتد که بر جویندگان جامعۀ اسلامی ظلم روا گردد. این که برای انجام واجبات هم دیگر مجالی نباشد و حتی فروع دین هم مورد حمله قرار گیرد.

حکایتی است دانشگاه ما. دانشگاهی که بیش از نود شهید تقدیم انقلاب اسلامی کرده است و در سینۀ ‌خود پنج شهید گمنام را جای داده است، برای مؤمنین و عاملین به فرائض الهی جایی تنگ شده است. وقت آن است که این قفس تنگ را بگسلیم و با تمنا خدای خود را بخوانیم.

روز سه شنبه 15/12/1391 حدود ساعت 16 یکی از دانشجویان متعهد دانشگاه ما برای انجام کاری به دانشکدۀ ‌نساجی رجوع می‌کند و پس از مشاهدۀ ‌وضع فجیع در هم تنیدن دخترها و پسرها در طبقۀ ‌همکف این دانشکده -که با عنایت مسئولین این دانشکده به وضعی همیشگی تبدیل شده است- به شکل محترمانه‌ای اقدام به تذکر لسانی می‌کند. او بعد از این اتفاق از دانشکده خارج شده و برای کار دیگری دوباره به دانشکده باز می‌گردد. دانشجونمایانی وی را دوره می‌کنند و اقدام به ضرب و شتم شدید او می‌نمایند که منجر به جراحات، کوفتگی و کبودی در نواحی مختلفی از بدن وی می‌شود.

باور این که چنین اقدامی تا به این حد وحشیانه در یک محیط علمی-فرهنگی رخ داده است دور از ذهن است چه برسد به آن که این محیط علمی در یک کشور اسلامی باشد و آن هم در دانشگاهی که تا به این حد در خدمت انقلاب بوده است.

در دانشگاهی که برای انجام یک کار کوچک باید ده‌ها نفر را دید و از موانع مختلف گذشت، در دانشگاهی که خود را از برترین دانشگاه‌های صنعتی کشور می‌داند، در دانشگاهی که هر چند وقت یک بار سمینارهای بزرگ بین‌المللی برگزار و به آن افتخار می‌کند؛ چه شده است که حتی از حفظ جان دانشجویان خود عاجز گشته است.

همچنین از مسئولین دانشگاه بخصوص از اداره انتظامات دانشگاه توقع میرود تا با انجام وظیفه قانونی و شرعی خود زمینه عدم تکرارچنین وقایع تلخی را فراهم آورند.

آیا وقت آن نیست که به دین خدا بازگردیم و طبق دستورات الهی عمل کنیم؟! ما از مسئولین مربوط دانشگاه می‌خواهیم که هر چه سریع‌تر این اقدام را پیگیری کنند و با مسببین این عمل زشت به سرعت مطابق قانون برخورد شود تا همگان بدانند که دانشگاه محلی برای علم‌اندوزی است نه ضرب و شتم.

آری! وقت آن رسیده است که به خود بیاییم و در انجام دین خدا کوشش کنیم و از عمل به حق که همانا شرع مقدس اسلام است نهراسیم وگرنه تا چند وقت دیگر مجبوریم به دلیل این که عده‌ای خوششان نمی‌آید نماز خود را نیز ترک گوییم. طلوع فردای یار وابسته به حرکت امروز ماست.

16/12/1391

هیئت رهروان شهداء دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر

بسیج دانشجوئی دانشگاه صعنتی امیرکبیر

کانون انتظار دانشگاه صنعتی امیرکبیر

کانون قرآن و عترت دانشگاه صنعتی امیرکبیر

انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر