به همت بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، روز شنبه ۱۱ آذرماه ۹۶ در آمفی تئاترمرکزی این دانشگاه، به مناسبت روز دانشجو میزگردی با حضور چند تن از فعالین دانشجویی باموضوع «نسبت جنبش دانشجویی با آرمان خواهی و عدالت» برگزار شد.
شرکت‌کنندگان این برنامه آقای مرتضی نوروزپور (رئیس دفتر سیاسی شاخه جوانان حزب اعتماد ملی) و فعالین دانشجویی آقایان محمدمهدی دلاور، علی اکبری فیض‌آبادی و احمد رضا توجهی بودند که همگی سابقه فعالیت دانشجویی در داخل و خارج از دانشگاه امیرکبیر داشته‌اند.
درجریان برنامه، چهار سوال درخصوص موضوع برنامه طرح شده و از مهمانان پرسیده شد تا مدعوین نظرات خود را حول آنها بیان کنند.
در ادامه سوالات مطرح شده و گزیده‌ای کوتاه از نظرات مهمانان را که پیش از برنامه و همچنین حین برنامه بیان شد، ملاحظه می‌کنید:
۱.جایگاه عدالت و ارتباط آن با سایر آرمان‌های انقلاب اسلامی چیست؟
جایگاه عدالت در مبانی اسلامی کجاست؟
۲.عملکرد جمهوری اسلامی بعد از ۴۰ سال در راستای تحقق عدالت را چگونه می‌دانید؟
موانع موجود در راستای رسیدن به عدالت چه چیزهایی بوده است؟
۳.راهکارهای عملی پیشنهادی شما برای تحقق و اجرای عدالت چیست؟!
۴.نقش مردم و جنبش دانشجویی در راستای تحقق عدالت را چه می‌دانید؟
⭕️ گزیده‌ای از سخنان آقای علی اکبری فیض آبادی:
عدالت حلقه‌ی گم شده‌ی جمهوری اسلامی است، مفهومی که تا به حال ابزاری برای سیاسی کاری جریان‌ها بوده و هست.
هنگامی که به یک جریان ظلمی می‌شود طرفدار عدالت می‌شود و وقتی بر سر قدرت قرار می‌گیرد، تظلم‌خواهی را لات بازی و دعوای مسخره می‌خواند.
جنبش دانشجویی در راستای رسالت آرمان خواهی‌اش نباید بازیچه‌ی این جریانات بشود؛ در عین حال موظف است با هوشمندی از دعاوی سیاسیون برای اصلاح نظام استفاده کند؛ بدین ترتیب که اگر جناحی حرف حقی می‌زند، آن را در جهت اصلاح ایرادات سیستماتیک کشور و شناختن افراد نالایق پیگیری کند نه اینکه مانند تماشاچیان فوتبال صرفا فریاد حمایتی ناشی از تعصبات سر دهد.
در بررسی مسائل دولت و نظام نمی‌توانیم بگوییم دولت و نظام جدا هستند؛ به دو دلیل:
اولا شورای نگهبان که در انتخابات سخت گیری دارد و همچنین در بحث آزادی عمل دولت، نهادهای خارج از دولت هم در اقتصاد موثر هستند و نمی‌توان گفت که فقط تقصیر دولت بوده است.
⭕️گزیده‌ای از سخنان و یادداشت آقای احمدرضا توجهی:
عدالت نه تنها در جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی بلکه در کل دنیا والاترین امریست که باید به آن توجه کرد.
طبعا در هر جامعه‌ای نمی‌توان ملاک‌های صد درصدی برای برقراری عدالت را داشت؛ اما عدالت همیشه برای جمهوری اسلامی و رهبران و دولت‌ها مهم بوده است.
بیشترین موانع «زبان رایج بین مردم» است و زمانی که زبان تغییر کند، می‌توان جامعه را به سمت برقراری بیشتر عدالت سوق داد.
دانشجویان نیز با تغییر فردی و مطالعه می‌توانند این موانع را رفع یا کمتر کنند.
مردم و جنبش دانشجویی همیشه باید مطالبه‌گر باشند؛ البته این مطالبه نباید به آشوب و ناسزا ختم شود! محیط های اخلاقی تئوریک و عمل‌گرا می‌توانند کمک خوبی در این راستا باشند.
ما یک زبان درست نداریم، ما وقتی زبان درست نداریم، نمی‌توانیم با همدیگر گفتمان کنیم.
نه تنها نتوانستیم زبان در بین مردم تولید بکنیم، بلکه این باعث شد که زبان‌های تولید شده ازسمت بالا را بیاوریم سمت خودمان.
مثلا اگر یک نفر از بالا صحبتی بکند، اگر ما تابع او باشیم قطعا دیگر حرف خودمان زیر مجموعه صحبت او می‌رود.
بحث این است که ما نمی‌توانیم یک زبان خاص خودمان را تولید بکنیم.
اگر دوستان رشته‌ی علوم سیاسی و بقیه‌ی رشته‌ها نمی‌دانند درمورد تولید زبان و نمی‌توانند صحبت بکنند، به خاطراین است که درکی از زبان صورت نگرفته است.
ما زبان را درحد یک گفت و گو می‌دانیم. اما تئوری زبان یک تئوری مهم است.
⭕️ گزیده‌ای از سخنان و یادداشت آقای محمدمهدی دلاور:
عدالت مهمترین آرمان اجتماعی ماست؛ این مایی که گفته شد تایید کننده‌اش، هم دین، هم عقل و هم فطرت است؛ یعنی مهمترین آرمان اجتماعی دین.
عدالت یک آرمان موازی با آرمان‌های دیگر نیست، عدالت روح انقلاب است.
عدالت همان است که امام بخاطرش قیام کرد و انقلاب به پا کرد؛ عدالت در تمام عرصه‌ها.
تعریف عدالت نکاتی دارد و نسبت این عدالت به آرمان دیگر این است که مافوق آنهاست و غایت عبودیت است.
در رابطه با عدالت، مردم چند کار می‌توانند انجام دهند:
۱ـ مطالبه‌گری از مسئولان، حتی اگر معتمد و صالح باشند؛
۲ـ نظارت مستقیم مردم؛
۳ـ خود مردم درحوزه‌ی خود به عدالت رفتار کنند.
ما خودمان را نقد می‌کنیم؛ چون نرفته‌ایم سراغ صندوق ذخیره فرهنگیان که ببینیم چه خبر است؛ اگر هم رفته ایم کم رفته‌ایم. اما با این حال فعالیت‌های ما ازخیلی افراد دیگر که فقط صدای بلندی دارند بیشتر بوده است:
درکارتن خوابی‌های سال ۸۳، حزب اللهی‌ها ۴ شب جلوی شهرداری و استانداری و… تجمع کردند تا وزیر آمد.
تجمع مقابل کاخ دادگستری در سال ۸۶؛ زمانیکه هیچکس به قوه قضاییه حرفی نمی‌زد، اولین اعتراضات رسمی را قشرحزب اللهی داشته است.
مسئول بسیج امیرکبیر به خاطر نامه به قوه‌ی قضاییه به دادگاه احضار شده است.
مورد دیگر تحصن مقابل مجلس در اعتراض به دانشجویان پولی. در آخرین مورد تجمع مقابل وزارت نفت بخاطر مشکلات قراردادهای IPC و …
اما اینها کم است و همه باید برای رضایت مردمی کار کنیم.
⭕️ گزیده‌ای از سخنان آقای مرتضی نوروزپور:
اولویت آزادی بر عدالت همواره از جمله مباحث متداول در فضای سیاسی کشور بوده است که توسط برخی متفکران به جامعه تزریق شده است؛ اما نه می‌توان عدالت را بدون آزادی تجربه کرد و نه آزادی را بدون عدالت، چراکه داشتن آزادی مثبت و منفی، یکی از مولفه‌های عدالت است و بدون آنها عدالتی وجود ندارد. در واقع به زبان ساده، توزیع آزادی را می‌توان یکی از وجوه عدالت دانست.
در عین حال آزادی که در آن عدالت، به ویژه در حوزه توزیع ثروت وجود نداشته باشد، عملا وجود خارجی ندارد؛ چراکه یکی از منابع قدرت، ثروت است و ثروتمندان می‌توانند با قدرت خود، موانع مختلفی را بر سر آزادی منفی و مثبت افراد قرار دهند؛ چراکه همان‌طور که در جهان کنونی دیده می‌شود، سرمایه داران بزرگ می‌توانند مسبب جنگ‌های بزرگی گردند که آزادی صدها، هزاران و یا حتی میلیون‌ها نفر را مورد تهدید قرار می‌دهد؛ یا اینکه رسانه‌های جریان اصلی منتسب به سرمایه داران، مخاطبان خود را مورد بمباران اطلاعات قرار دهند و امکان تفکر را از آنان سلب کنند و وجه دیگری از آزادی آنان را سلب نمایند.
اما در نهایت می‌توان بر این عقیده اصرار ورزید که هیچگاه تناقضی بین عدالت و آزادی دیده نمی‌شود و این دو، با یکدیگر معنا می‌یابند. اما توجه به اینکه موضوع عدالت از آن روی مهم است که در این وانفسا و هیاهو که همگان به دنبال آزادی هستند و صدای شکستن استخوان‌های قشر ضعیف جامعه به گوش ها نمی‌رسد، باید صدای فراموش شدگان و به حاشیه رفتگان بود و اینجاست که باید از عدالت بیشتر گفت تا آزادی!
بعد از دهه هفتاد در غرب، بازار آزادی که قرار بود یک عدالت همگانی از دل نابرابری بیرون آورد، خود باعث ناعدالتی و نابرابری شد.
این صحبت در دهه هفتاد درکشور ما نیز انجام می‌شد که مهم نیست عده‌ای زیر چرخ‌های توسعه له شوند. چون کل کشور دارد به سمت رفاه بیشتر حرکت می‌کند.
دربحث تاریخی عدالت، ما باید به مقتضیات زمان نیز توجه کنیم و آن ریشه و هسته عدالت دراسلام را بفهمیم و برای امروزمان استفاده کنیم.
دربحث عدالت اسلامی اندیشمندان اسلامی بحث‌های بسیاری انجام داده‌اند اما کتاب‌های آنها در این مورد، درجامعه و دانشگاه ترویج نمی‌شود.
